زارایا

شب چوستاره می شوم گوشه آسمان تو

من و کویر و «کًر گزی»، تو آسمان دیگری

به کوه و دشت زابلت، نشسته ایی به انتظار

تمام عمرتان چه شد، مگر مکان دیگری

قله به قله چون عقاب، من و هوای پر زدن

قفس قفس پریده ام به کهکشان دیگری

نی و نوایتان چه شد، صدای ساز و صد دهل

گله به گله میرسد، شب و شبان دیگری

چو نای تلخ توتنی به خاک و گل نشسته بود

به دشت بی پرنده ام پر و پران دیگری

من به عطش نشسته ام بر لب کوه خواجه ام

هزاره دوباره ایی و دختران دیگری

تو آن طرف نشسته ایی به تخت و بخت شهر خود

من به کران رسیده ام، تو بر کران دیگری

کجا رسد به گوش من صدای «چور» و «نی برک»

«کپور» زنده ایی شوم، چو ماهیان دیگری

به کوچ می سپاریم بدون آب و دانه ایی

که خوابمان نمی برد به آشیان دیگری

بگو به دشمنان من که رستمانه آمدم

دو چشمتان نشانه گز و کمان دیگری

هزار تاج و تخت اگر که رایگان به ما دهند

دمی و سایه گزی به از جهان دیگری

                                                                                  ماشالله خلیلی