برای من و احتمالا سایر دوستانی که تجربه هائی از سرودن به شعر فارسی را داشته اند شاید سرودن کامل به زبان سیستانی قدری دشوار باشد؛ از این بابت برای بازکردن گفتمانی تازه در ادبیات سیستانی رو به سوی اشعار ملمع سیستانی – فارسی (یعنی ترکیبی موزون از زبان فارسی و سیستانی) آورده ام و در واقع به منظور تقویت بنیه ادبی سیستان است که چنین طرحی را پیشنهاد می دهم؛

در این پیکار بی یاور، مشو در گیر هر باور

که پلغوت ار جه پو بلّه، پیش چش خوا جملگ بینه


چو در سوز و گداز دل، نماندستی تو را یاور

تو سئ کو کورگز سوزه، که ار سو ردّ پلگ بینه




در این دو بیتی با وزن و ساختار زیر روبرو هستیم :

-----------------------------*
....................................^

-----------------------------*
....................................^




[تصویر: %D9%BE%D9%84%DA%AF.jpg]